UI 45x13x6 [C321] / N38 - uchwyt magnetyczny do identyfikatorów

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz niezwykłej wydajności magnetycznej, magnesy z neodymu posiadają następujące zalety:

• Ich siła jest trwała, a po blisko dziesięciu latach maleje jedynie o ~1% (teoretycznie),
• Magnesy bardzo skutecznie są chronione przed rozmagnesowaniem spowodowaną zewnętrznymi polami,
• Magnes z gładką powierzchnią srebrną wygląda lepiej,
• Powierzchnia magnesów neodymowych generuje intensywne pole magnetyczne – to cecha kluczowa,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i są w stanie działać (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Dzięki swobodzie w formowaniu oraz zdolnościom technologicznym personalizacji do indywidualnych projektów,
• Kluczowa rola w technologiach przyszłości – wykorzystywane są w napędach komputerowych, elektrycznych układach napędowych, urządzeniach medycznych, i wielozadaniowych systemach produkcyjnych.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują imponującą siłę przyciągania w kompaktowych wymiarach, co umożliwia ich użycie w miniaturowych urządzeniach

Wady neodymowych magnesów:

• Przy silnych uderzeniach mogą się łamać, dlatego polecamy umieszczanie ich w specjalnych uchwytach. Obudowa z metalu zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami i podnosi wytrzymałość magnesu.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zwykle rdzewieć. Dla zastosowań zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak magnesy w gumie lub tworzywach, które zabezpieczają utlenianiu i korozji,
• Ze względu na ograniczenia w produkcji gwintów i skomplikowanych kształtów w magnesach, zalecamy zastosowanie pokrywy - uchwytu magnetycznego.
• Potencjalne zagrożenie wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, w przypadku ich połknięcia, co jest szczególnie ważne w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Warto też zauważyć, że drobne składniki tych urządzeń potrafią utrudnić diagnozę medycznej w razie połknięcia.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe mają wyższą cenę niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co utrudnia zastosowanie przy dużych ilościach

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co się na to składa?

Podana siła przyciągania magnesu stanowi maksymalną siłę, wyliczona w najlepszych okolicznościach, a mianowicie:

• z miękką stalą, służącą za element skupiający pole magnetyczne
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o gładkiej powierzchni
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w temperaturze pokojowej

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

Praktyczny udźwig jest determinowany od czynników, według priorytetu:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano z wykorzystaniem wypolerowanej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.