SMZR 25x150 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe właściwości, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność koercji.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w inżynierii.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której grubość wynosi ok. 10 mm
• charakteryzującej się równą strukturą
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Co wpływa na udźwig w praktyce

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu może być niższe pod wpływem poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe redukują właściwości magnetyczne i udźwig.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania sprawdzano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.