RM R8 ULTRA - 13000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te cechują się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, złoto, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• przy całkowitym braku odstępu (bez farby)
• przy osiowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, wymienionych od kluczowych:

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Masywność podłoża – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia jest tracona w powietrzu.
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig określano używając wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża nośność.