UI 45x13x5 [M301] / N38 - uchwyt magnetyczny do identyfikatorów

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ich wyjątkową mocą, komponenty magnetyczne cechują się dodatkowymi korzyściami:

• Zachowują magnetyczne właściwości przez około dziesięć lat – spadek to zaledwie ~1% (wg symulacji),
• Wykazują dużą odporność na rozmagnesowanie wywołane zewnętrznym polem magnetycznym,
• Innymi słowy, dzięki refleksyjnej powierzchni z srebra, element staje się atrakcyjny wizualnie,
• Dzięki strukturze magnetycznej, magnesy posiadają wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni kontaktu,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Dzięki swobodzie w budowaniu oraz zdolności personalizacji do indywidualnych projektów,
• Wszechstronna obecność w nowoczesnych dziedzinach przemysłu – są powszechnie wykorzystywane w modułach dyskowych, zespole silników, sprzęcie medycznym, oraz maszynach przemysłowych.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują imponującą siłę przyciągania w kompaktowych wymiarach, co umożliwia ich użycie w miniaturowych urządzeniach

Wady magnesów neodymowych:

• Przy silnych uderzeniach mogą się łamać, dlatego polecamy umieszczanie ich w specjalnych uchwytach. Obudowa z metalu zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami i podnosi wytrzymałość magnesu.,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich moc maleje (zależy to głównie od ich kształtu oraz wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Wysoka wilgotność to największy wróg magnesów, powodując ich rdzewienie. W przypadku ekspozycji na zewnątrz należy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Ograniczona możliwość wytworzenia nakrętek w magnesie oraz złożonych form - preferowana pokrywa - mocowanie magnesu.
• Ryzyko dla zdrowia związane z mikroskopijnymi częściami magnesów są ryzykowne, w przypadku ich połknięcia, co nabiera znaczenia w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Dodatkowo, niewielkie części tych magnesów potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Wysoka cena jednostkowa – magnesy neodymowe kosztują więcej niż inne typy magnesów (np. ferrytowe), co utrudnia zastosowanie przy dużych ilościach

Maksymalny udźwig magnesu – od czego zależy?

Podana siła przyciągania magnesu odpowiada maksymalną siłę, określona w warunkach optymalnych, to znaczy:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, pełniącej rolę zamknięcie obwodu magnetycznego
• o grubości minimum 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy zerowej szczelinie
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Udźwig magnesu jest determinowany w praktyce od następujących czynników, od kluczowych do mniej ważnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano używając wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.