SM 32x375 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w warunkach wzorcowych:

• przy zastosowaniu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• przy zerowej szczelinie (bez powłok)
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Warto wiedzieć, iż siła w aplikacji będzie inne w zależności od następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), ponieważ nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.