SM 32x375 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz znacznej siły przyciągania, magnesy trwałe oferują następujące zalety:

• Zachowują pełną moc przez niemal 10 lat – spadek to zaledwie ~1% (zgodnie z analizami),
• Zachowują swoje właściwości magnetyczne nawet przy działaniu pola zewnętrznego,
• Innymi słowy, dzięki metalicznej osłonie z niklu, element prezentuje się atrakcyjnie,
• Cechują się wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni działania, co poprawia właściwości przyciągania,
• Dzięki (adekwatnej) kombinacji składników, mogą osiągać wysoką odporność termiczną, umożliwiając funkcjonowanie w temperaturach dochodzących do 230°C i powyżej...
• Możliwość szczegółowego wykrawania i dopasowania do specyficznych wymagań,
• Szerokie zastosowanie w przemyśle elektronicznym – wykorzystywane są w urządzeniach pamięci masowej, zespole silników, aparaturze medycznej, oraz zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują imponującą siłę przyciągania w niewielkich wymiarach, co czyni je użytecznymi w kompaktowych konstrukcjach

Wady magnesów neo-dymowych:

• Są wrażliwe na zbyt mocne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto ochronić magnesy w etui zabezpieczającym. Takie zabezpieczenie nie tylko osłania magnes, ale także zwiększa jego odporność na uszkodzenia,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doznają spadku wytrzymałości. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich moc maleje (zależy to od wielkości oraz kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Magnesy, narażone na wilgoć, mają tendencję do utleniania. Należy w tym przypadku używać wodoodpornych magnesów w gumowych lub plastikowych osłonach dla zastosowań na otwartym powietrzu, by zapobiec ich korozji,
• Ograniczona zdolność zrealizowania nakrętek w magnesie oraz bardziej skomplikowanych form - zalecane jest obudowa - mocowanie magnesu.
• Potencjalne zagrożenie wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, w przypadku ich połknięcia, co staje się kluczowe w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Warto też zauważyć, że drobne składniki tych magnesów mogą być problematyczne w diagnostyce medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Podana wytrzymałość magnesu stanowi optymalną wytrzymałość, wyliczona w warunkach optymalnych, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w normalnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Praktyczny udźwig jest determinowany od elementów, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.