UMP 65x45 [M8] GW - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu dotyczy siły granicznej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, efektywnie zamykającej strumień magnetyczny
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Na realną siłę wpływają konkretne warunki, m.in. (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek działania siły – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla zmniejszają przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig mierzono stosując wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.