UMP 135x40 [M10+M12] GW F 600 kg / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat utrata siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na zewnętrzne czynniki.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po precyzyjną diagnostykę.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co się na to składa?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje siły granicznej, którą zmierzono w środowisku optymalnym, czyli:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy zerowej szczelinie (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od szeregu czynników, uszeregowanych od najważniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, taśma, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę mamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Masywność podłoża – za chuda stal powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia ucieka na drugą stronę.
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla pogarszają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.