SMZR 32x150 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady spadek siły magnetycznej wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje skuteczność.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w nowoczesnej technice – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na skuteczność trzymania oddziałują konkretne warunki, m.in. (od priorytetowych):

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.