SM 32x425 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz imponującą energią, te produkty posiadają szereg innych zalet::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi tylko ~1% (teoretycznie).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, Ag) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, dysków i sprzętu medycznego.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co się na to składa?

Siła trzymania 0 kg jest wartością teoretyczną maksymalną wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• przy całkowitym braku odstępu (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w neutralnych warunkach termicznych

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu może być niższe w zależności od następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (między magnesem a metalem), ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.