SM 32x425 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ponadprzeciętną siłą, te produkty gwarantują szereg innych zalet::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Dzięki zaawansowanej technologii funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, dysków i sprzętu medycznego.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich mankament. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o wypolerowanej powierzchni styku
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Odstęp (między magnesem a metalem), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża nośność.