SM 32x275 [2xM8] / N52 - separator magnetyczny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Wszechstronność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz przemyśle komputerowym.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej, działającej jako element zamykający obwód
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• w warunkach bezszczelinowych (metal do metalu)
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Co wpływa na udźwig w praktyce

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, które przedstawiamy od kluczowych:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – za chuda płyta powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia ucieka w powietrzu.
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla redukują właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale uszkodzić magnes.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.