SM 25x350 [2xM8] / N42 - separator magnetyczny

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza imponującą mocą, te produkty oferują wiele innych atutów::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje skuteczność.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do wymagań klienta.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do siły granicznej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temp. ok. 20°C

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Podczas codziennego użytkowania, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a metalem), gdyż nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) powoduje redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, redukując siłę.
• Wpływ temperatury – gorące środowisko zmniejsza siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig wyznaczano używając blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet 75%. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą redukuje siłę trzymania.