XT-6 magnetyzery do silników - BENZYNA i LPG + olej - magnetyzer XT-6

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz imponującą energią, te produkty wnoszą wiele innych atutów::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Są stabilne magnetycznie, gdyż wykazują potężną odporność na pola rozmagnesowujące.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, srebro) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Kruchość to ich mankament. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub montaż w stali.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co się na to składa?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z wykorzystaniem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• z płaszczyzną wolną od rys
• przy bezpośrednim styku (brak powłok)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc jest determinowana przez szeregu czynników, wymienionych od kluczowych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy marnuje się na drugą stronę.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Struktura powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig mierzono z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.