MW 6x6 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne kluczowe właściwości, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat spadek siły magnetycznej wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i gładki charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie nawet małych elementów.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• przy bezpośrednim styku (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w temp. ok. 20°C

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Należy pamiętać, że trzymanie magnesu będzie inne pod wpływem następujących czynników, w kolejności ważności:

• Szczelina – występowanie jakiejkolwiek warstwy (rdza, taśma, szczelina) działa jak izolator, co obniża moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kierunek działania siły – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Udźwig określano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza udźwig.