MW 5x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady oraz zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat utrata mocy wynosi tylko ~1% (teoretycznie).
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do niestandardowych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem silników, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego zalecamy obudowy lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co się na to składa?

Siła trzymania 0.83 kg jest wartością teoretyczną maksymalną przeprowadzonego w warunkach wzorcowych:

• na płycie wykonanej ze stali konstrukcyjnej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

Na skuteczność trzymania oddziałują parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, powietrze) przerywa obwód magnetyczny, co obniża udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Wektor obciążenia – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura osłabia pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu wykonywano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.