MW 50x20 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ponadprzeciętną mocą, nasze magnesy posiadają dodatkowe korzyści::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, złoto, Ag) mają estetyczny, błyszczący wygląd.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem silników, dysków i urządzeń ratujących życie.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Moc magnesu to rezultat pomiaru dla najkorzystniejszych warunków, obejmującej:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• przy osiowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Należy pamiętać, że udźwig roboczy może być niższe w zależności od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes trzyma dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla pogarszają efekt przyciągania.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża nośność.