MW 40x8 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i gładki charakter.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w konstrukcjach.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub uchwyty.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Deklarowana siła magnesu odnosi się do siły granicznej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, a mianowicie:

• z użyciem płyty ze stali niskowęglowej, działającej jako idealny przewodnik strumienia
• posiadającej grubość min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• charakteryzującej się równą strukturą
• przy bezpośrednim styku (brak zanieczyszczeń)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w temperaturze pokojowej

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na realną siłę wpływają parametry środowiska pracy, m.in. (od priorytetowych):

• Szczelina powietrzna (między magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kierunek siły – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.