MPL 60x10x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (wg danych).
• Są niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem silników, dysków i sprzętu medycznego.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Wyższa cena w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najwyższa nośność magnesu – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w następującej konfiguracji:

• z użyciem podłoża ze stali niskowęglowej, która służy jako element zamykający obwód
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze otoczenia ok. 20 stopni Celsjusza

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a metalem), ponieważ nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest standardowo wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.