MPL 12.5x12.5x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej siły, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz systemach IT.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalny udźwig magnesu – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje wartości maksymalnej, zarejestrowanej w idealnych warunkach testowych, czyli:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o grubości przynajmniej 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• przy zerowej szczelinie (brak zanieczyszczeń)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina – obecność jakiejkolwiek warstwy (rdza, brud, szczelina) działa jak izolator, co obniża moc gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast generować siłę.
• Skład materiału – różne stopy reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Temperatura pracy – magnesy neodymowe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. Gdy jest gorąco tracą moc, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig określano z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.