MPL 12.5x12.5x5 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz imponującej energii pola, magnesy neodymowe oferują następujące zalety:

• Zachowują magnetyczne właściwości przez niemal dziesięć lat – utrata to zaledwie ~1% (wg symulacji),
• Nie tracą swoje właściwości magnetyczne nawet przy obecności innych magnesów,
• Zastosowanie estetycznej obróbki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element prezentuje się lepiej,
• Indukcja magnetyczna na powierzchni magnesu jest maksymalna,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe potrafią pracować (w zależności od formy) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Dzięki cecha pełnego nadania kształtu oraz dostosowania do zindywidualizowanych potrzeb, magnesy neodymowe mogą być modelowane w wielu kształtów i rozmiarów, co umożliwia szerokie spektrum zastosowań,
• Wszechstronna obecność w nowoczesnych technologiach – są używane w pamięciach magnetycznych, silnikach elektrycznych, zaawansowanych przyrządach medycznych, i zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Dzięki swojej gęstości mocy, małe magnesy oferują dużą siłę działania, w formacie miniaturowym,

Wady magnesów neodymowych: słabe strony i propozycje wykorzystania

• Ulegają na zbyt mocne uderzenia, co sprawia, że łamią się. Aby zapobiec uszkodzeniom, rekomendujemy przechowywanie ich w etui ochronnym. Stalowa obudowa chroni magnes przed mocnymi uderzeniami i podnosi jego trwałość,
• Niestabilność magnesów neodymowych w wysokich temperaturach jest zauważalna, zwłaszcza gdy osiągną 80°C, gdzie ich wytrzymałość maleje (zależy to głównie od ich kształtu, a także wymiarów). Dla tych, którzy potrzebują większej odporności, polecamy magnesy [AH] przeznaczone do pracy w temperaturach do 230°C,
• Kiedy narażone na wilgotność, magnesy zaczynają rdzewieć. Dla zastosowań zewnętrznych zaleca się wykorzystywanie magnesów ochronnych, takich jak te w gumie lub tworzywach, które zabezpieczają utlenianiu oraz korozji,
• Sugerujemy obudowę - mechanizm magnetyczny, ze względu na trudności w tworzeniu gwintów wewnątrz magnesu oraz bardziej skomplikowanych form.
• Możliwe niebezpieczeństwo związane z mikroskopijnymi częściami magnesów mogą być niebezpieczne, w przypadku ich połknięcia, co staje się kluczowe w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Warto też zauważyć, że niewielkie części tych urządzeń potrafią być problematyczne w diagnostyce medycznej w razie połknięcia.
• Przy ograniczeniach budżetowych koszt magnesów neodymowych może stanowić barierę,

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Podana nośność magnesu stanowi najwyższą nośność, określona w warunkach optymalnych, czyli:

• z zastosowaniem blachy ze stali niskowęglowej pełniącej rolę zwora magnetyczna
• o grubości minimum 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy zerowej szczelinie
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w normalnych warunkach termicznych

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W praktyce nośność magnesu jest uwarunkowana przez następujące aspekty, według malejącego znaczenia:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig wyznaczano używając blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.