MP 41x15x10 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po zaawansowaną aparaturę medyczną.
• Potęga w małej formie – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Zabezpieczenie w postaci obudowy jest kluczowa.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalny udźwig magnesu – co się na to składa?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• z zastosowaniem blachy ze miękkiej stali, która służy jako zwora magnetyczna
• posiadającej masywność min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• w neutralnych warunkach termicznych

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig zależy od wielu zmiennych, wymienionych od najważniejszych:

• Dystans – obecność jakiejkolwiek warstwy (farba, brud, szczelina) przerywa obwód magnetyczny, co redukuje moc lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka stal nie zamyka strumienia, przez co część mocy marnuje się w powietrzu.
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Wysoka zawartość węgla pogarszają efekt przyciągania.
• Gładkość podłoża – im równiejsza powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza nośność.