MP 25x5x5 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne kluczowe cechy, takie jak::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Wyróżniają się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, Ag) zyskują estetyczny, błyszczący wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Wersje specjalistyczne funkcjonują w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, idealnych do wymagań klienta.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na brak elastyczności, wymagają ostrożności. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Siła oderwania została wyznaczona dla warunków idealnego styku, zakładającej:

• z użyciem płyty ze miękkiej stali, pełniącej rolę element zamykający obwód
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z powierzchnią wolną od rys
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Należy pamiętać, że trzymanie magnesu może być niższe zależnie od poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Masywność podłoża – zbyt cienka blacha nie zamyka strumienia, przez co część mocy ucieka na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza siłę przyciągania. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.