MW 14x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi zaledwie ~1% (teoretycznie).
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Generują skoncentrowane pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Opcja produkcji złożonych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Wybierz wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – od czego zależy?

Parametr siły jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w neutralnych warunkach termicznych

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Na realną siłę mają wpływ parametry środowiska pracy, m.in. (od najważniejszych):

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest z reguły kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla pogarszają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.