MW 12x2 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady oraz zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co ma znaczenie estetyczne.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Dają się łatwo formować do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz systemach IT.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Pamiętaj o ich kruchości – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalny udźwig magnesu – co się na to składa?

Moc magnesu to rezultat pomiaru dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• przy użyciu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (metal do metalu)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, uszeregowanych od kluczowych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy odrywania w pionie. Przy próbie przesunięcia, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka stal nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy jest tracona w powietrzu.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Stale stopowe redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza siłę trzymania.