MPL 40x10x4x2[7/3.5] / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Dzięki powłoce (nikiel, złoto, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Wykazują imponującą wytrzymałość termiczną, co umożliwia ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje wartości maksymalnej, którą zmierzono w środowisku optymalnym, czyli:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• posiadającej grubość min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z płaszczyzną wolną od rys
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w temp. ok. 20°C

Udźwig magnesu w użyciu – kluczowe czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu będzie inne w zależności od następujących czynników, w kolejności ważności:

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Masywność podłoża – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy ucieka w powietrzu.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla redukują przenikalność magnetyczną i udźwig.
• Wykończenie powierzchni – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig określano używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża nośność.