MP 12x5x2 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o symboliczny 1%.
• Pozostają niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Powłoka ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na ogromną siłę.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, co oznacza test:

• z wykorzystaniem płyty ze miękkiej stali, działającej jako zwora magnetyczna
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• o szlifowanej powierzchni kontaktu
• przy zerowej szczelinie (bez zanieczyszczeń)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na efektywny udźwig mają wpływ parametry środowiska pracy, takie jak (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość blachy – zbyt cienka stal nie zamyka strumienia, przez co część strumienia ucieka w powietrzu.
• Skład materiału – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają interakcję z magnesem.
• Jakość powierzchni – im równiejsza powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.