AM ucho [M8] - akcesoria magnetyczne

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie słabną o symboliczny 1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na pola rozmagnesowujące.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne na swojej powierzchni, co jest ich kluczową cechą.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Są niezbędne w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Najwyższa nośność magnesu – co się na to składa?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje maksymalnych osiągów, którą zmierzono w środowisku optymalnym, a mianowicie:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej pole magnetyczne
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• przy całkowitym braku odstępu (brak powłok)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że udźwig roboczy może być niższe zależnie od następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Dystans (pomiędzy magnesem a metalem), gdyż nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest standardowo wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą generować mniejszy udźwig.
• Faktura blachy – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą redukuje siłę trzymania.