UMGB 97x40 [M8+M10] GW F300 +Lina GOBLIN / N38 - uchwyt magnetyczny goblin

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Wyróżniają się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Są nie tylko silne, ale i ładne – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i prezentuje się elegancko.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Delikatność mechaniczna to ich mankament. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gwinty.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co ma na to wpływ?

Deklarowana siła magnesu reprezentuje siły granicznej, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• z płaszczyzną idealnie równą
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Trzeba mieć na uwadze, że trzymanie magnesu może być niższe w zależności od poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Odstęp (między magnesem a blachą), gdyż nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) może spowodować zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Kierunek siły – należy wiedzieć, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano stosując blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje siłę trzymania.