UMT 12x20 white / N38 - uchwyt magnetyczny do tablic

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Trudno je rozmagnesować, gdyż wykazują wysoką odporność na zewnętrzne czynniki.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, Ag) mają estetyczny, metaliczny wygląd.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Szerokie możliwości w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i silników, po zaawansowaną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Cena – są bardziej kosztowne niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być barierą.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co się na to składa?

Siła trzymania 0 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego przeprowadzonego w specyficznych, idealnych warunkach:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• której grubość sięga przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy bezpośrednim styku (brak powłok)
• przy prostopadłym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Podczas codziennego użytkowania, realna moc zależy od szeregu czynników, uszeregowanych od najważniejszych:

• Dystans (między magnesem a blachą), gdyż nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, rdzy czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla zmniejszają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk jest możliwy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, redukując siłę.
• Temperatura – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza siłę trzymania.