UMT 12x20 white / N38 - uchwyt magnetyczny do tablic

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, takie jak::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, Au, srebro) mają estetyczny, metaliczny wygląd.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich stosowanie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Wszechstronność kształtowania – można je wykonać w dowolnych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują potężny udźwig, co jest kluczowe przy budowie małych urządzeń.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, wybierz uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Są produktem premium – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy planowaniu kosztów.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, siła trzymania spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – co się na to składa?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• o przekroju nie mniejszej niż 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w temperaturze pokojowej

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Szczelina powietrzna (pomiędzy magnesem a metalem), bowiem nawet bardzo mała przerwa (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt odrywania – należy wiedzieć, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, siła trzymania spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Skład chemiczny podłoża – stal niskowęglowa przyciąga najlepiej. Domieszki stopowe zmniejszają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.