UMP 97x40 [M8+M10] GW F300 Lina / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne kluczowe cechy, w tym::

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania redukcja udźwigu to marginalne ~1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na kruchość, wymagają ostrożności. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Trudności montażowe: zamiast próbować robić otwory kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Najlepsza nośność magnesu w idealnych parametrach – co się na to składa?

Informacja o udźwigu została wyznaczona dla warunków idealnego styku, zakładającej:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• posiadającej masywność min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• o szlifowanej powierzchni styku
• przy bezpośrednim styku (brak zanieczyszczeń)
• przy pionowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania zależy od wielu zmiennych, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. okleiną lub nierównością) zmniejsza efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po blasze jest standardowo wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia nasycenie pola. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.