UMP 67x28 [M8+M10] GW F120 kg / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ich wyjątkową siłą, neodymowe magnesy wykazują korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach obniżenie wydajności wynosi tylko ~1% (na podstawie obliczeń),
• Dysponują znakomitą odpornością na spadek magnetyzmu przy ekspozycji na zewnętrznych oddziaływań magnetycznych,
• Innymi słowy, dzięki połyskującej obróbce z niklu, element prezentuje się atrakcyjnie,
• Wykazują się wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni działania, co zwiększa ich moc działania,
• Dzięki odporności na wysoką temperaturę, mogą działać (w zależności od formy) nawet w temperaturach do 230°C i powyżej...
• Dzięki modularności w dopasowywaniu oraz zdolnościom technologicznym personalizacji do konkretnych potrzeb,
• Fundamentalne znaczenie w przemyśle high-tech – mają zastosowanie w modułach dyskowych, mechanizmach elektromotorycznych, systemach diagnostycznych, oraz skomplikowanych aplikacjach inżynierskich.
• Dzięki skoncentrowanej sile, małe magnesy oferują dużą siłę działania, w formacie miniaturowym,

Wady neodymowych magnesów:

• Z powodu ich kruchości mogą się łamać przy mocnych uderzeniach. Radzimy stosowanie stalowych etui do ich ochrony, co jednocześnie poprawia ich trwałość.,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doświadczają spadku wytrzymałości. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich wytrzymałość maleje (zależy to od wielkości, a także kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Wysoka wilgotność to główny wróg magnesów, powodując ich utlenianie. W przypadku ekspozycji na zewnątrz zalecamy stosować magnesy w osłonach z gumy czy plastiku, które chronią je przed wpływem wilgoci,
• Ograniczona możliwość produkcji nakrętek w magnesie oraz bardziej skomplikowanych form - preferowana pokrywa - mechanizm mocujący.
• Możliwe niebezpieczeństwo związane z mikroskopijnymi częściami magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co staje się kluczowe w aspekcie ochrony najmłodszych. Dodatkowo, drobne składniki tych produktów są w stanie być problematyczne w diagnostyce medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co się na to składa?

Podana siła przyciągania magnesu oznacza maksymalną siłę, określona w najlepszych okolicznościach, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Udźwig magnesu jest uzależniony w praktyce od następujących czynników, uporządkowanych od najważniejszych do najmniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Siłę trzymania testowano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą redukuje nośność.