UMP 65x45 [M8]x2 GW / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ogromną siłą, magnesy typu NdFeB oferują szereg innych zalet::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat tracą nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, złoto, srebro) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w rozmaitych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w rozwoju technologii, będąc sercem generatorów, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w warunkach wzorcowych:

• z użyciem płyty ze stali o wysokiej przenikalności, która służy jako zwora magnetyczna
• posiadającej grubość min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o wypolerowanej powierzchni styku
• przy bezpośrednim styku (brak zanieczyszczeń)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze otoczenia pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na realną siłę wpływają konkretne warunki, takie jak (od najważniejszych):

• Odstęp (między magnesem a metalem), bowiem nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) może spowodować drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj stali – stal miękka przyciąga najlepiej. Większa zawartość węgla redukują przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – pełny kontakt jest możliwy tylko na gładkiej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Ciepło – spieki NdFeB posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach są słabsze, a w niskich zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą redukuje udźwig.