UMP 29x10 [M5] GW - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Dzięki warstwie ochronnej (NiCuNi, Au, srebro) zyskują nowoczesny, metaliczny wygląd.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy niewielkich gabarytach oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, jedynym słusznym wyborem są magnesy w gumowej otulinie.
• Ze względu na twardość, nie zaleca się obróbki mechanicznej magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Widoczny w opisie parametr udźwigu reprezentuje siły granicznej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• z zastosowaniem blachy ze stali o wysokiej przenikalności, która służy jako idealny przewodnik strumienia
• której wymiar poprzeczny sięga przynajmniej 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• przy całkowitym braku odstępu (brak farby)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temp. ok. 20°C

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

Należy pamiętać, że siła w aplikacji może być niższe zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) drastycznie redukuje siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą redukuje nośność.