UI 45x13x6 [C323] / N38 - uchwyt magnetyczny do identyfikatorów

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ich mocną siłą, magnesy neodymowe mają także korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach strata wydajności wynosi tylko ~1% (w warunkach laboratoryjnych),
• Są ekstremalnie odporne na rozmagnesowanie wywołane obecnością innych pól magnetycznych,
• Zastosowanie metalicznej powłoki z metali szlachetnych (nikiel, złoto, srebro) powoduje, że element jest bardziej atrakcyjny wizualnie,
• Dzięki strukturze magnetycznej, magnesy posiadają wysoką indukcją magnetyczną przy powierzchni kontaktu,
• Magnesy neodymowe charakteryzują się ogromnie wysoką indukcją magnetyczną na powierzchni magnesu i są w stanie działać (zależnie od kształtu) nawet w temperaturze wynoszącej 230°C lub więcej...
• Dzięki uniwersalności w dopasowywaniu oraz zdolności modyfikacji do indywidualnych projektów,
• Wszechstronna obecność w nowoczesnych technologiach – są powszechnie wykorzystywane w komponentach danych, elementach napędu, aparaturze medycznej, i zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Kompaktowość – przy niewielkich rozmiarach oferują potężne pole magnetyczne, co sprawia, że są idealne do precyzyjnych aplikacji

Czego unikać - wady magnesów neodymowych oraz sposoby ich zastosowania

• Kruchość to jedna z ich wad. Przy intensywnym uderzeniu mogą pękać. Rekomendujemy przechowywanie ich w specjalnym uchwycie, co nie tylko chroni je przed uderzeniami, ale także zwiększa ich trwałość,
• Ostrzegamy, że magnesy neodymowe mogą tracić swoją moc w wysokich temperaturach. Aby temu zapobiec, sugerujemy nasze specjalistyczne magnesy [AH], które działają efektywnie nawet przy 230°C,
• Magnesy narażone na wilgotne środowisko mogą ulec korozji. Dlatego podczas użytkowania na zewnątrz, sugerujemy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału chroniącego przed wilgocią,
• Ograniczona zdolność zrealizowania nakrętek w magnesie oraz skomplikowanych kształtów - zalecana osłonka - mocowanie magnesu.
• Możliwe niebezpieczeństwo wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co jest szczególnie ważne w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Warto też zauważyć, że niewielkie części tych urządzeń potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Wyższy koszt zakupu to istotny czynnik do rozważenia w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – od czego zależy?

Podana nośność magnesu oznacza najwyższą nośność, ustalona w najlepszych okolicznościach, czyli:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej działającej jako zwora magnetyczna
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• o wygładzonej warstwie zewnętrznej
• w warunkach całkowitego braku odstępu
• w warunkach pionowego przyłożenia siły
• w normalnych warunkach termicznych

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Praktyczny udźwig jest zależny od elementów, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina między magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy siłach prostopadłych, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.