UI 17.5x5 [C310] / N38 - uchwyt magnetyczny do identyfikatorów

Wady i zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Poza ponadprzeciętną wydajnością magnetyczną, nasze magnesy wnoszą dodatkowe korzyści::

• Praktycznie nie ulegają osłabieniu w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność odporności magnetycznej.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co ułatwia ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy komputery.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują wysoką skuteczność.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich mankament. Łatwo ulegają uszkodzeniu przy upadku, dlatego warto stosować obudowy lub uchwyty.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje w obudowie z tworzywa do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji odnosi się do maksymalnych osiągów, zarejestrowanej w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej masywność minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o wypolerowanej powierzchni styku
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na realną siłę wpływają parametry środowiska pracy, głównie (od najważniejszych):

• Szczelina między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. lakierem lub nierównością) znacząco osłabia efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje dużo słabiej (często ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale nierdzewne mogą generować mniejszy udźwig.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Ponadto, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża udźwig.