RM R5 - 4000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz niezwykłą mocą, magnesy typu NdFeB gwarantują wiele innych atutów::

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat spadek mocy wynosi jedynie ~1% (teoretycznie).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najwydajniejszymi w swojej klasie.
• Posiadają imponującą wytrzymałość termiczną, co pozwala na ich użycie w warunkach do 230°C (dotyczy odpowiednich serii).
• Elastyczność kształtowania – można je wykonać w rozmaitych formach, dopasowanych do konkretnego projektu.
• Pełnią kluczową rolę w przemyśle, będąc sercem generatorów, pamięci masowych i urządzeń ratujących życie.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i grozi pęknięciem. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to zagrożenie życia. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji dotyczy maksymalnych osiągów, którą uzyskano w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy użyciu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej grubość minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w stabilnej temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Trzeba mieć na uwadze, że siła w aplikacji może być niższe w zależności od poniższych elementów, w kolejności ważności:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), bowiem nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła ścinająca magnesu po blasze jest standardowo kilkukrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – zbyt cienka płyta nie zamyka strumienia, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – idealnym podłożem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Faktura blachy – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Temperatura – wzrost temperatury skutkuje osłabieniem siły. Warto sprawdzić maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Udźwig mierzono używając wypolerowanej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.