RM R2 - 13000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, produkty te cechują się następującymi zaletami:

• Zachowują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie słabną o symboliczny 1%.
• Wyróżniają się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Dzięki warstwie ochronnej (nikiel, złoto, srebro) zyskują nowoczesny, błyszczący wygląd.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co przekłada się na skuteczność.
• Są przystosowane do pracy w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do nietypowych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy upadku na twarde podłoże.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Dbaj o bezpieczeństwo – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele uniemożliwia diagnostykę obrazową.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na ekonomię rozwiązania.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji reprezentuje wartości maksymalnej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy kontakcie z blachy ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• o przekroju przynajmniej 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• przy zerowej szczelinie (bez powłok)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, rzeczywisty udźwig zależy od szeregu czynników, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Dystans (między magnesem a blachą), gdyż nawet mikroskopijna przerwa (np. 0,5 mm) powoduje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy brudu).
• Wektor obciążenia – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest zazwyczaj wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być odpowiednio gruba. Blacha "papierowa" ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Chropowatość działają jak mikroszczeliny.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje nośność.