RM R2 - 13000 Gs / N52 - rozdzielacz magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im czysty i lśniący charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Dają się łatwo formować do niestandardowych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, sprzęt szpitalny czy elektronikę użytkową.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Standardowe magnesy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, wybierz serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Rozważ wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Bezpieczniej użyć magnesu wklejonego w gniazdo z gwintem.
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Siła trzymania 0 kg jest wynikiem testu laboratoryjnego wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z wykorzystaniem płyty ze miękkiej stali, która służy jako idealny przewodnik strumienia
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o wypolerowanej powierzchni styku
• przy zerowej szczelinie (bez farby)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig zależy od wielu zmiennych, wymienionych od najważniejszych:

• Szczelina między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub brudem) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład materiału – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają efekt przyciągania.
• Gładkość – pełny kontakt jest możliwy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek indukcji. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 75%. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą redukuje nośność.