NC NeoCube fi 5 mm kuleczki kolorowe / N38 - neocube

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok ekstremalnej siły, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Są niezwykle trwałe – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (wg danych).
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co zapewnia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje parametry.
• Szerokie możliwości w doborze kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• przy kontakcie z zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• o grubości przynajmniej 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni styku
• w warunkach idealnego przylegania (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Praktyczny udźwig: czynniki wpływające

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez wielu zmiennych, które przedstawiamy od najważniejszych:

• Szczelina między magnesem a stalą – każdy milimetr dystansu (spowodowany np. okleiną lub brudem) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma znacznie mniejszą moc (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Masywność podłoża – za chuda blacha powoduje nasycenie magnetyczne, przez co część strumienia ucieka na drugą stronę.
• Gatunek stali – idealnym podłożem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co zwiększa siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu skutkuje osłabieniem siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet 75%. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.