MW 5x30 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, produkty te wyróżniają się następującymi plusami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Są niewrażliwe na wpływ innych pól, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w trudnych warunkach.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i gładki charakter.
• Wyróżniają się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia mocne przyciąganie z dużą mocą.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do nietypowych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i silników, po precyzyjną diagnostykę.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Gwałtowne złączenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Są podatne na rdzewienie w kontakcie z wodą. Na zewnątrz konieczne jest użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalna moc trzymania magnesu – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest wynikiem testu laboratoryjnego zrealizowanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z wykorzystaniem blachy ze stali niskowęglowej, pełniącej rolę element zamykający obwód
• posiadającej masywność minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• z powierzchnią wolną od rys
• bez żadnej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym kierunku działania siły (kąt 90 stopni)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc wynika z wielu zmiennych, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę mamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Opór przy zsuwaniu magnesu po powierzchni jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość elementu – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Skład chemiczny podłoża – stal miękka przyciąga najlepiej. Stale stopowe obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Gładkość – idealny styk uzyskamy tylko na wypolerowanej stali. Chropowata faktura zmniejszają realną powierzchnię styku, osłabiając magnes.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach są słabsze, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig określano stosując gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, jednak przy próbie przesunięcia magnesu siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą obniża siłę trzymania.