MPL 40x15x6 / N38 - magnes neodymowy płytkowy

Wady oraz zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, produkty te cechują się następującymi zaletami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach użytkowania zmniejszenie udźwigu to marginalne ~1%.
• Są niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel, srebro lub złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest bardzo wysoka, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Są niezbędne w technologiach przyszłości, zasilając silniki, sprzęt szpitalny czy komputery.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego zalecamy osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Są podatne na rdzewienie w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Podany w tabeli udźwig jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z użyciem blachy ze miękkiej stali, która służy jako zwora magnetyczna
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• o szlifowanej powierzchni styku
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• przy temperaturze pokojowej

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Na skuteczność trzymania wpływają konkretne warunki, głównie (od najważniejszych):

• Przerwa między powierzchniami – nawet ułamek milimetra dystansu (spowodowany np. lakierem lub nierównością) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Kąt odrywania – pamiętaj, że magnes najmocniej trzyma prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, udźwig spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Masywność podłoża – zbyt cienka blacha nie zamyka strumienia, przez co część strumienia marnuje się na drugą stronę.
• Skład materiału – różne stopy reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla osłabiają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate osłabiają chwyt.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. W wyższych temperaturach tracą moc, a na mrozie zyskują na sile (do pewnej granicy).

* Udźwig wyznaczano z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet niewielka szczelina między powierzchnią magnesu, a blachą obniża udźwig.