CM PML-3 / N45 - chwytak magnetyczny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po 10 lat spadek mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Wersje specjalistyczne radzą sobie w temperaturach sięgających 230°C, zachowując swoje właściwości.
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, rezonansach oraz systemach IT.
• Mały rozmiar, wielka moc – przy kompaktowej budowie oferują ogromną siłę, co jest kluczowe przy miniaturyzacji.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego zalecamy osłony lub montaż w stali.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Ze względu na twardość, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – co ma na to wpływ?

Moc magnesu została wyznaczona dla warunków idealnego styku, obejmującej:

• przy zastosowaniu zwory ze specjalnej stali pomiarowej, zapewniającej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej grubość minimum 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się równą strukturą
• bez najmniejszej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• przy prostopadłym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Warto wiedzieć, iż trzymanie magnesu będzie inne pod wpływem następujących czynników, zaczynając od najistotniejszych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a metalem), ponieważ nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje redukcję siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość blachy – za chuda stal nie przyjmuje całego pola, przez co część strumienia ucieka na drugą stronę.
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności. Stale hartowane mogą przyciągać słabiej.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co zwiększa siłę. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Warto sprawdzić limit termiczny dla danego modelu.

* Pomiar udźwigu wykonywano na blachach o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, z kolei przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą redukuje udźwig.