MP 22x6x10 / N38 - magnes neodymowy pierścieniowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej siły, produkty te wyróżniają się następującymi zaletami:

• Długowieczność to ich atut – nawet po dekady utrata mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Wyróżniają się ogromną odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i lśniący charakter.
• Wytwarzają niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w napędach, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy upadku, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli wymagasz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż w ogrodzie, najlepszą opcją są magnesy w plastikowej osłonie.
• Trudności montażowe: zamiast próbować gwintować kruchy magnes, skorzystaj z uchwytów w stalowej obudowie, które posiadają gotowe mocowania.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy zakupach hurtowych.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Siła oderwania to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, obejmującej:

• przy zastosowaniu zwory ze stali niskowęglowej, zapewniającej maksymalne skupienie pola
• posiadającej masywność co najmniej 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku pionowym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

W rzeczywistych zastosowaniach, realna moc jest determinowana przez wielu zmiennych, uszeregowanych od kluczowych:

• Przerwa między powierzchniami – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) znacząco osłabia siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – parametr katalogowy dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Cienka blacha ogranicza udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana blacha, tym większa strefa kontaktu i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają wrażliwość na temperaturę. Gdy jest gorąco tracą moc, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, jednak przy siłach działających równolegle udźwig jest mniejszy nawet 5 razy. Dodatkowo, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą obniża udźwig.