MW 9x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią maksymalnie ~1% swojej pierwotnej siły (pomiary wskazują na taką wartość).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie powodują ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Pokrycie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im profesjonalny i gładki charakter.
• Indukcja magnetyczna na powierzchni tych magnesów jest imponująca, co czyni je najsilniejszymi w swojej klasie.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Duża swoboda w doborze kształtu i wymiaru to ich wielka zaleta w inżynierii.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, medycynie oraz przemyśle komputerowym.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy jest kluczowa.
• Klasyczne neodymy tracą moc powyżej 80°C. Jeśli potrzebujesz pracy w wyższych temperaturach, zastosuj serię [AH] (odporną do 230°C).
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes zardzewieje na deszczu. Rozważ wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Podany w tabeli udźwig jest rezultatem pomiaru wykonanego w specyficznych, idealnych warunkach:

• z wykorzystaniem podłoża ze stali niskowęglowej, która służy jako element zamykający obwód
• posiadającej grubość min. 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• z płaszczyzną oczyszczoną i gładką
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy pionowym przyłożeniu siły odrywającej (kąt 90 stopni)
• w temperaturze pokojowej

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

Na skuteczność trzymania mają wpływ konkretne warunki, głównie (od najważniejszych):

• Szczelina powietrzna (między magnesem a blachą), gdyż nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) powoduje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, rdzy czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy działaniu sił bocznych, udźwig spada drastycznie, często do poziomu 20-30% wartości nominalnej.
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Materiał blachy – stal miękka daje najlepsze rezultaty. Większa zawartość węgla obniżają przenikalność magnetyczną i siłę trzymania.
• Faktura blachy – szlifowane elementy gwarantują idealne doleganie, co poprawia nasycenie pola. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Wpływ temperatury – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Przekroczenie temperatury granicznej może trwale rozmagnesować magnes.

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy działaniu siły na zsuwanie nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża nośność.