MW 9x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, takie jak::

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata mocy wynosi jedynie ~1% (wg testów).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich utraty mocy – posiadają dużą zdolność koercji.
• Wykończenie materiałami takimi jak nikiel czy złoto nadaje im elegancki i lśniący charakter.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie z dużą mocą.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Możliwość uzyskania złożonych kształtów sprawia, że są doskonałe do indywidualnych zastosowań.
• Znajdują powszechne zastosowanie w przemyśle high-tech – od napędów HDD i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Moc w skali mikro – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Delikatność mechaniczna to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego zalecamy obudowy lub uchwyty.
• Uwaga na temperaturę – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W trudnych warunkach (do 230°C) należy używać modele z oznaczeniem [AH].
• Nie lubią wody – szybko rdzewieją. Jeśli planujesz montaż na dworze, jedynym słusznym wyborem są magnesy w plastikowej osłonie.
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są groźne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być barierą.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co się na to składa?

Siła trzymania 1.49 kg jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• o grubości wynoszącej minimum 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• w warunkach bezszczelinowych (powierzchnia do powierzchni)
• podczas odrywania w kierunku pionowym do powierzchni mocowania
• w temp. ok. 20°C

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W praktyce, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez kilku kluczowych aspektów, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Dystans – obecność ciała obcego (rdza, brud, szczelina) działa jak izolator, co redukuje udźwig lawinowo (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Kąt przyłożenia siły – największą siłę osiągamy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Siła ścinająca magnesu po powierzchni jest zazwyczaj wielokrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast generować siłę.
• Typ metalu – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają efekt przyciągania.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Nierówny metal zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura zmniejsza pole magnetyczne. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na blachach o gładkiej powierzchni o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp między magnesem, a blachą redukuje nośność.