MW 9x3 / N38 - magnes neodymowy walcowy

Zalety oraz wady neodymowych magnesów NdFeB.

Poza ich bardzo wysoką mocą, magnesy trwałe zawierają również korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po 10 latach obniżenie wydajności wynosi tylko ~1% (w warunkach laboratoryjnych),
• Wykazują dużą odporność na rozmagnesowanie wywołane obecnością innych pól magnetycznych,
• Poprzez naniesienie połyskliwej obróbki z niklu, element uzyskuje właściwy wygląd,
• Indukcja magnetyczna na roboczej części magnesu jest imponująca,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od kształtu) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Możliwość dokładnego nadawania kształtu jak również modyfikacji do określonych założeń,
• Kluczowa rola w nowoczesnych technologiach – są powszechnie wykorzystywane w komponentach danych, zespole silników, aparaturze medycznej, jak również innych zaawansowanych urządzeniach.
• Dzięki swojej gęstości mocy, małe magnesy oferują dużą siłę działania, zajmując minimum miejsca,

Charakterystyka wad magnesów neodymowych i propozycje ich zastosowania:

• Są wrażliwe na zbyt mocne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto ochronić magnesy za pomocą stalowego uchwytu. Takie zabezpieczenie nie tylko chroni magnes, ale także poprawia jego odporność na uszkodzenia,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doznają spadku siły. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich wytrzymałość maleje (zależy to od wielkości, a także kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, zalecamy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału stabilnego na wilgoć, w przypadku stosowania na zewnątrz,
• Ograniczona możliwość wytworzenia gwintów w magnesie oraz bardziej skomplikowanych kształtów - zalecana osłonka - mechanizm mocujący.
• Możliwe niebezpieczeństwo dla zdrowia – drobne odłamki magnesów są ryzykowne, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co nabiera znaczenia w kontekście ochrony zdrowia dzieci. Ponadto, drobne składniki tych magnesów mogą zakłócić proces diagnostyczny medycznej w razie połknięcia.
• Ze względu na kosztowne surowce, ich cena jest relatywnie wysoka,

Optymalny udźwig magnesu neodymowego – od czego zależy?

Podana siła przyciągania magnesu stanowi maksymalną siłę, określona w warunkach optymalnych, a mianowicie:

• z miękką stalą, służącą za element skupiający pole magnetyczne
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy zerowej szczelinie
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• w temperaturze pokojowej

Udźwig w warunkach rzeczywistych – czynniki

Udźwig magnesu zależy w praktyce od kluczowych elementów, według ich znaczenia:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Siłę trzymania sprawdzano na gładkiej blasze o grubości 20 mm, kiedy przyłożono siłę prostopadłą, jednak przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięć razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą zmniejsza udźwig.