ZM XMAG2 210 elementów - zabawka magnetyczna

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Oprócz niezwykłą wydajnością magnetyczną, nasze magnesy oferują dodatkowe korzyści::

• Zachowują swoje właściwości przez lata – szacuje się, że po dekadzie tracą na sile o niezauważalny 1%.
• Wyróżniają się ogromną odpornością na rozmagnesowanie, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Dzięki powłoce (nikiel, Au, Ag) zyskują estetyczny, metaliczny wygląd.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje skuteczność.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Znajdują powszechne zastosowanie w nowoczesnej technice – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną aparaturę medyczną.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na kruchość, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd rekomendacja stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w kontakcie z wodą. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów hermetycznych (np. w gumie).
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Zachowaj ostrożność – połknięcie magnesów przez dziecko to stan krytyczny. Ponadto, ich obecność w ciele komplikuje diagnostykę obrazową.
• Wyższa cena w porównaniu do ferrytów to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Wytrzymałość na oderwanie magnesu w warunkach idealnych – co się na to składa?

Moc magnesu to rezultat pomiaru dla optymalnej konfiguracji, obejmującej:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, optymalnie przewodzącej pole magnetyczne
• której grubość to min. 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• przy bezpośrednim styku (brak zanieczyszczeń)
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• w standardowej temperaturze otoczenia

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W praktyce, rzeczywisty udźwig wynika z szeregu czynników, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Dystans (między magnesem a metalem), gdyż nawet niewielka odległość (np. 0,5 mm) skutkuje drastyczny spadek udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także lakieru, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kierunek siły – pamiętaj, że magnes ma największą siłę prostopadle. Przy zsuwaniu w dół, siła trzymania spada znacząco, często do poziomu 20-30% wartości maksymalnej.
• Grubość podłoża – dla pełnej efektywności, stal musi być wystarczająco masywna. Blacha "papierowa" ogranicza siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Rodzaj materiału – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Stale nierdzewne mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Jakość powierzchni – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym większa strefa kontaktu i silniejsze trzymanie. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Udźwig mierzono używając gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet minimalna przerwa między powierzchnią magnesu, a blachą redukuje siłę trzymania.