UMGW 60x30x15 [M10] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Poza ich solidną siłą, komponenty magnetyczne zawierają również korzyściami:

• Praktycznie nie tracą siły, ponieważ nawet po dziesięciu latach strata wydajności wynosi tylko ~1% (wg literatury),
• Dysponują znakomitą odpornością na zanik pola magnetycznego w obecności zewnętrznych źródeł pola magnetycznego,
• Poprzez pokrycie gładkiej powłoki z złota, element prezentuje elegancki wygląd,
• Indukcja magnetyczna na roboczej części magnesu jest bardzo wysoka,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Możliwość niestandardowego wykrawania jak również zoptymalizowania do specyficznych wymagań,
• Fundamentalne znaczenie w nowoczesnych technologiach – pełnią rolę w dyskach twardych, zespole silników, aparaturze medycznej, oraz zaawansowanych technicznie konstrukcjach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w niewielkich wymiarach, co pozwala na ich zastosowanie w małych systemach

Wady neodymowych magnesów:

• Podatność na pęknięcia to jedna z ich wad. Przy intensywnym uderzeniu mogą pękać. Rekomendujemy przechowywanie ich w stalowej obudowie, co nie tylko zabezpiecza je przed uderzeniami, ale także podnosi ich trwałość,
• Wysoka temperatura może wpłynąć na moc magnesów neodymowych. W wielu przypadkach, przekroczenie 80°C prowadzi do ich trwałego osłabienia (to zależy od ich kształtu oraz wielkości). Dla tych, którzy szukają trwałego rozwiązania, proponujemy magnesy [AH], które zachowują stabilność nawet w 230°C,
• Magnesy, narażone na działanie wilgoci, mają tendencję do utleniania. Należy w tym przypadku używać wodoodpornych magnesów w gumowych lub plastikowych osłonach dla zastosowań na otwartym powietrzu, by zapobiec ich korozji,
• Ze względu na ograniczenia w tworzeniu nakrętek i skomplikowanych kształtów w magnesach, proponujemy zastosowanie osłony - mechanizmu magnetycznego.
• Możliwe niebezpieczeństwo związane z mikroskopijnymi częściami magnesów stanowią zagrożenie, jeśli zostaną połknięte, co jest szczególnie ważne w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Dodatkowo, niewielkie części tych produktów potrafią zakłócić proces diagnostyczny medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Ze względu na kosztowne surowce, ich cena przekracza standardowe wartości,

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – od czego zależy?

Podany udźwig magnesu oznacza udźwig maksymalny, zmierzony w najlepszych okolicznościach, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• z grubością co najmniej 10 mm
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• w normalnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W praktyce nośność magnesu podlega wpływowi przez następujące aspekty, według malejącego znaczenia:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) powoduje spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig wyznaczano używając blachy o gładkiej powierzchni o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą obniża udźwig.