UMGW 32x18x8 [M6] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gwint wewnętrzny

Zalety oraz wady magnesów z neodymu NdFeB.

Oprócz nieprzeciętnej wydajności magnetycznej, magnesy trwałe mają następujące zalety:

• Ich moc jest stabilna, a po blisko 10 latach maleje jedynie o ~1% (wg badań),
• Posiadają znakomitą odpornością na utracenie pola magnetycznego na skutek zewnętrznych źródeł pola magnetycznego,
• Magnes z błyszczącą powierzchnią srebrną wygląda lepiej,
• Magnesy charakteryzują się ogromną indukcją magnetyczną na zewnętrznej warstwie,
• Ze względu na ich wytrzymałość i odporność termiczną, magnesy neodymowe są zdolne pracować (w zależności od kształtu) nawet przy wysokich temperaturach dochodzących do 230°C i więcej...
• Dzięki dowolności w budowaniu oraz umiejętności personalizacji do konkretnych potrzeb,
• Szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – pełnią rolę w urządzeniach pamięci masowej, mechanizmach elektromotorycznych, systemach diagnostycznych, i nowoczesnych systemach.
• Stosunkowo niewielkie rozmiary przy dużej sile przyciągania – magnesy neodymowe oferują silne pole magnetyczne w małych wymiarach, co umożliwia ich użycie w miniaturowych urządzeniach

Problemowe aspekty magnesów neodymowych oraz sposoby ich zastosowania

• Są wrażliwe na silne uderzenia. Aby unikać pęknięć, warto ochronić magnesy w etui zabezpieczającym. Takie zabezpieczenie nie tylko chroni magnes, ale także poprawia jego odporność na uszkodzenia,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doznają spadku siły. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich moc maleje (zależy to od wielkości oraz kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, sugerujemy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału stabilnego na wilgoć, podczas użytkowania na zewnątrz,
• Sugerujemy pokrywę - mocowanie magnetyczny, ze względu na trudności w produkcji nakrętek wewnątrz magnesu oraz skomplikowanych form.
• Możliwe niebezpieczeństwo wynikające z małych fragmentów magnesów stanowią zagrożenie, jeśli zostaną połknięte, co staje się kluczowe w aspekcie ochrony najmłodszych. Dodatkowo, niewielkie części tych urządzeń są w stanie zakłócić proces diagnostyczny medycznej po przedostaniu się do ciała.
• Wyższy koszt zakupu to jedna z wad w porównaniu do magnesów ceramicznych, zwłaszcza w zastosowaniach budżetowych

Maksymalny udźwig magnesu – co się na to składa?

Podana nośność magnesu odpowiada najwyższą nośność, zmierzona w najlepszych okolicznościach, czyli:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• posiadającej wymiar przynajmniej 10 milimetrów
• z polerowaną stroną
• przy braku przerwy
• przy prostopadłym działaniu siły odrywającej
• w temperaturze pokojowej

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

W praktyce nośność magnesu jest uwarunkowana przez te czynniki, usystematyzowane od najważniejszych do najmniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, gdyż nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano używając gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy działaniu siły prostopadłej, z kolei przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięciokrotnie. Dodatkowo, nawet niewielka szczelina pomiędzy powierzchnią magnesu, a blachą redukuje udźwig.