UMGGW 34x8 [M4] GW / N38 - uchwyt magnetyczny gumowy gwint wewnętrzny

Wady oraz zalety magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej siły, magnesy te wyróżniają się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie 10 lat utrata siły magnetycznej wynosi tylko ~1% (teoretycznie).
• Pozostają niewrażliwe na zewnętrzne zakłócenia, co czyni je odpornymi na rozmagnesowanie w wymagającym środowisku.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im metaliczny połysk, co podnosi ich walory wizualne.
• Oferują najwyższą indukcję magnetyczną bezpośrednio na powierzchni, co gwarantuje ogromną siłę.
• Odpowiedni skład sprawia, że wykazują odporność na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Możliwość uzyskania skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle high-tech – od dysków twardych i motorów elektrycznych, po precyzyjną diagnostykę.
• Moc w skali mikro – ich niewielka objętość nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Ze względu na brak elastyczności, trzeba się z nimi obchodzić delikatnie. Silne uderzenie może je zniszczyć, stąd zalecenie stosowania osłon.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Ryzyko korozji: bez osłony magnes ulegnie utlenieniu na deszczu. Wybierz wersje powlekane tworzywem do zastosowań zewnętrznych.
• Magnesy ciężko się obrabia – do montażu śrubowego służą specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Ryzyko połknięcia – drobne magnesy są groźne dla dzieci. Połknięcie kilku sztuk grozi operacją. Dodatkowo mogą utrudniać badania (np. rezonans).
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy wielkich nakładach może być istotnym kosztem.

Wytrzymałość magnetyczna na maksimum – co ma na to wpływ?

Informacja o udźwigu to rezultat pomiaru dla warunków idealnego styku, zakładającej:

• przy kontakcie z zwory ze stali niskowęglowej, gwarantującej maksymalne skupienie pola
• o przekroju wynoszącej minimum 10 mm
• z powierzchnią oczyszczoną i gładką
• bez najmniejszej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• przy osiowym wektorze siły (kąt 90 stopni)
• przy temperaturze pokojowej

Udźwig w praktyce – czynniki wpływu

W praktyce, faktyczna siła trzymania wynika z szeregu czynników, wymienionych od najbardziej istotnych:

• Przerwa między magnesem a stalą – każdy milimetr odległości (spowodowany np. okleiną lub nierównością) zmniejsza siłę przyciągania, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy ciągnięcia w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes trzyma dużo słabiej (zazwyczaj ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość metalu – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Strumień magnetyczny przechodzi przez materiał, zamiast zamienić się w udźwig.
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Wysoka zawartość węgla pogarszają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – powierzchnie gładkie gwarantują idealne doleganie, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Czynnik termiczny – gorące środowisko osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale rozmagnesować magnes.

* Pomiar udźwigu realizowano na gładkiej blaszce o optymalnej grubości, przy prostopadłym działaniu siły, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Dodatkowo, nawet minimalna przerwa między magnesem, a blachą zmniejsza nośność.