UMP 135x40 [M10+M12] GW F600 Lina / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety i wady magnesów z neodymu NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi zaletami:

• Cechują się stabilnością – przez okres ok. 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej mocy (pomiary wskazują na taką wartość).
• Zewnętrzne pola magnetyczne nie wpływają na ich szybkiego rozmagnesowania – posiadają wysoki współczynnik odporności magnetycznej.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest refleksyjna i wygląda estetycznie.
• Cechują się bardzo wysoką gęstością pola na powierzchni, co umożliwia silne chwytanie nawet małych elementów.
• Specjalna mieszanka pierwiastków sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Można je precyzyjnie obrabiać do specyficznych wymiarów, co pozwala na ich adaptację w skomplikowanych urządzeniach.
• Stanowią kluczowy element w technologiach przyszłości, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Czego unikać? Wady i zagrożenia związane z neodymami:

• Kruchość to ich słaba strona. Mogą pęknąć przy zderzeniu, dlatego warto stosować osłony lub montaż w stali.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od wymiarów). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy zabezpieczone antykorozyjnie (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wiercenie otworów w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – co się na to składa?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji dotyczy wartości maksymalnej, którą uzyskano w środowisku optymalnym, co oznacza test:

• na płycie wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• posiadającej grubość minimum 10 mm dla pełnego zamknięcia strumienia
• o szlifowanej powierzchni styku
• w warunkach braku dystansu (powierzchnia do powierzchni)
• podczas ciągnięcia w kierunku prostopadłym do płaszczyzny mocowania
• w warunkach ok. 20°C

Determinanty praktycznego udźwigu magnesu

Podczas codziennego użytkowania, realna moc zależy od kilku kluczowych aspektów, wymienionych od najważniejszych:

• Dystans – obecność ciała obcego (farba, taśma, szczelina) działa jak izolator, co redukuje udźwig gwałtownie (nawet o 50% przy 0,5 mm).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość blachy – zbyt cienka blacha nie przyjmuje całego pola, przez co część mocy marnuje się w powietrzu.
• Typ metalu – nie każda stal przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co poprawia siłę. Powierzchnie chropowate zmniejszają efektywność.
• Temperatura – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania testowano na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, jednak przy działaniu siły na zsuwanie udźwig jest mniejszy nawet pięć razy. Co więcej, nawet niewielka szczelina między magnesem, a blachą redukuje udźwig.