UMP 135x40 [M10+M12] GW F600 Lina / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Zalety oraz wady magnesów neodymowych NdFeB.

Oprócz niezwykłej mocy, magnesy neodymowe mają następujące zalety:

• Praktycznie nie tracą mocy, ponieważ nawet po dziesięciu latach obniżenie wydajności wynosi tylko ~1% (w warunkach laboratoryjnych),
• Magnesy neodymowe okazują się skuteczną odpornością na rozmagnesowanie przez zewnętrzne źródła magnetyzmu,
• Poprzez naniesienie błyszczącej osłony z niklu, element zyskuje efektowny wygląd,
• Magnesy cechują się imponującą indukcją magnetyczną na działającej powierzchni,
• Wykonane z odpowiednio dobranych składników, magnesy te wykazują imponującą odporność na wysoką temperaturę, co umożliwia im działanie (zależnie od ich formy) w temperaturach aż do 230°C i wyżej...
• Dzięki opcja dokładnego kształtowania oraz dostosowania do unikalnych wymagań, komponenty magnetyczne mogą być modelowane w bogatej palecie form i wymiarów, co umożliwia szerokie spektrum zastosowań,
• Szerokie zastosowanie w nowoczesnych technologiach – są stosowane w napędach HDD, napędach bezszczotkowych, urządzeniach medycznych, a także maszynach przemysłowych.
• Dzięki wydajności na cm³, małe magnesy oferują dużą siłę działania, zajmując minimum miejsca,

Wady magnesów neo-dymowych:

• Mają tendencję do pęknięć pod wpływem dużych uderzeń. Sugerujemy używanie stalowych etui do ich zabezpieczania. Dzięki temu nie tylko są chronione przed uszkodzeniami, ale także ich trwałość jest zwiększana,
• Gdy są narażone na wysoką temperaturę, magnesy neodymowe doznają spadku siły. Często, gdy temperatura przekroczy 80°C, ich moc maleje (zależy to od wielkości, a także kształtu magnesu). Dla tych, którzy potrzebują magnesów do pracy w ekstremalnych warunkach, oferujemy wersje [AH] wytrzymujące do 230°C,
• Z uwagi na podatność magnesów na korozję w wilgotnym środowisku, sugerujemy stosowanie magnesów wodoodpornych wykonanych z gumy, tworzywa sztucznego lub innego materiału stabilnego na wilgoć, podczas użytkowania na zewnątrz,
• Ze względu na ograniczenia w realizacji gwintów i skomplikowanych kształtów w magnesach, zalecamy zastosowanie osłony - mechanizmu magnetycznego.
• Ryzyko dla zdrowia dla zdrowia – drobne odłamki magnesów stanowią zagrożenie, gdy zostaną przypadkowo połknięte, co jest szczególnie ważne w kontekście bezpieczeństwa dzieci. Ponadto, małe elementy tych magnesów są w stanie być problematyczne w diagnostyce medycznej gdy znajdą się w organizmie.
• Ze względu na kosztowne surowce, ich cena jest relatywnie wysoka,

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Podany udźwig magnesu stanowi udźwig maksymalny, zmierzony w idealnych warunkach, a mianowicie:

• przy zastosowaniu płyty stalowej o niskiej zawartości węgla, działającej jako zamknięcie obwodu magnetycznego
• o grubości minimum 10 mm
• o gładkiej powierzchni
• przy braku przerwy
• przy perpendykularnym kierunku działania siły
• przy standardowej temperaturze otoczenia

Praktyczne aspekty udźwigu – czynniki

Praktyczny udźwig jest zależny od elementów, uszeregowanych od kluczowych do mniej istotnych:

• Szczelina pomiędzy magnesem a blachą, ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) może spowodować spadek udźwigu nawet o 50%.
• Kierunek działania siły, ponieważ największy udźwig osiągamy przy prostopadłym przyłożeniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blachach jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza.
• Grubość blachy, gdyż zbyt cienka płyta sprawia, że część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana i pozostaje bezużytecznie w powietrzu.
• Materiał blachy, ponieważ większa zawartość węgla obniża nośność, a wyższa zawartość żelaza ją podnosi. Najlepszym wyborem jest stal o wysokiej przenikalności magnetycznej i dużym nasyceniu pola.
• Powierzchnia blachy, ponieważ im bardziej gładka i polerowana, tym lepsze przyleganie i w konsekwencji większe nasycenie polem magnetycznym.
• Temperatura pracy, gdyż wszystkie magnesy stałe mają ujemny współczynnik temperaturowy. Oznacza to, że w wysokich temperaturach są słabsze, a w ujemnych nieco silniejsze.

* Udźwig określano używając blachy o gładkiej powierzchni o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą obniża nośność.