UMP 107x40 [M8+M10] GW F400 Lina / N38 - uchwyty magnetyczne do poszukiwań

Wady i zalety neodymowych magnesów NdFeB.

Warto zwrócić uwagę, że obok ekstremalnej mocy, produkty te cechują się następującymi plusami:

• Długowieczność to ich atut – po upływie dekady utrata siły magnetycznej wynosi zaledwie ~1% (wg testów).
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w silnych polach zewnętrznych.
• Łączą moc z estetyką – poprzez niklowanie lub złocenie ich powierzchnia jest błyszcząca i prezentuje się elegancko.
• Generują niezwykle silne pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich kluczową cechą.
• Odpowiedni skład sprawia, że są odporne na wysokie temperatury (zależnie od kształtu, nawet do 230°C).
• Duża swoboda w projektowaniu kształtu i wymiaru to ich ogromny plus w konstrukcjach.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy komputery.
• Potęga w małej formie – ich mała masa nie przeszkadza w generowaniu dużej siły przyciągania.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez zabezpieczenia mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Ograniczenia termiczne – dla zwykłych magnesów limit to 80°C. W gorącym środowisku (do 230°C) sprawdzą się tylko modele z oznaczeniem [AH].
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Z uwagi na specyfikę materiału, nie zaleca się gwintowania magnesu. Prościej użyć magnesu wklejonego w stalowy kubek z gwintem.
• Uważaj na małe części – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy badaniach lekarskich.
• Za jakość trzeba płacić – magnesy neodymowe są droższe od ceramicznych, co wpływa na budżet projektu.

Udźwig maksymalny dla magnesu neodymowego – od czego zależy?

Wartość udźwigu podana w specyfikacji dotyczy siły granicznej, którą zmierzono w warunkach laboratoryjnych, czyli:

• przy użyciu blachy ze stali niskowęglowej, gwarantującej pełne nasycenie magnetyczne
• posiadającej grubość min. 10 mm aby uniknąć nasycenia
• charakteryzującej się gładkością
• bez najmniejszej przerwy powietrznej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w neutralnych warunkach termicznych

Czynniki determinujące udźwig w warunkach realnych

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania wynika z wielu zmiennych, uszeregowanych od najważniejszych:

• Dystans (między magnesem a blachą), ponieważ nawet bardzo mała odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie siły nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Sposób obciążenia – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy ześlizgiwaniu, magnes wykazuje znacznie mniejszą moc (zazwyczaj ok. 20-30% siły maksymalnej).
• Grubość elementu – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje udźwig (magnes „przebija” ją na wylot).
• Gatunek stali – najlepszym wyborem jest czysta stal żelazna. Żeliwo mogą mieć gorsze właściwości magnetyczne.
• Gładkość podłoża – im gładsza i bardziej polerowana powierzchnia, tym lepsze przyleganie i wyższy udźwig. Chropowatość tworzą dystans powietrzny.
• Czynnik termiczny – wysoka temperatura osłabia siłę przyciągania. Zbyt wysoka temperatura może trwale uszkodzić magnes.

* Pomiar udźwigu przeprowadzano na gładkiej blaszce o odpowiedniej grubości, przy siłach prostopadłych, jednak przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet 5 razy. Co więcej, nawet drobny odstęp pomiędzy magnesem, a blachą zmniejsza nośność.