AM lina fi 10 mm - akcesoria magnetyczne

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Neodymy to nie tylko siła, ale także inne istotne cechy, w tym::

• Utrzymują swoje właściwości przez lata – zakłada się, że po dekadzie słabną o niezauważalny 1%.
• Charakteryzują się wyjątkową odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Łączą moc z estetyką – dzięki powłokom ich powierzchnia jest błyszcząca i wygląda estetycznie.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Mogą pracować w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Spotkasz je wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz systemach IT.
• Dzięki kompaktowości, zajmują mało miejsca, a jednocześnie zapewniają wysoką skuteczność.

Mimo zalet, posiadają też wady:

• Są wrażliwe na uderzenia – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Zabezpieczenie w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Wrażliwość na ciepło: przekroczenie 80°C może trwale osłabić magnes (zależnie od bryły). Rozwiązaniem są nasze magnesy wysokotemperaturowe [AH].
• Podatność na wilgoć skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych rekomendujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Nie należy ich nawiercać – do montażu śrubowego przeznaczone są specjalne uchwyty magnetyczne z wbudowanym gwintem.
• Drobne magnesy to ryzyko – połknięcie wymaga interwencji chirurga. Mogą też być problemem przy diagnostyce MRI.
• Cena – są droższe niż magnesy ferrytowe, co przy produkcji masowej może być istotnym kosztem.

Siła oderwania magnesu w optymalnych warunkach – co ma na to wpływ?

Parametr siły jest rezultatem pomiaru wykonanego w następującej konfiguracji:

• na podłożu wykonanej ze stali miękkiej, efektywnie zamykającej pole magnetyczne
• której wymiar poprzeczny wynosi ok. 10 mm
• o idealnie gładkiej powierzchni kontaktu
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• podczas odrywania w kierunku prostopadłym do powierzchni mocowania
• w temp. ok. 20°C

Kluczowe elementy wpływające na udźwig

W rzeczywistych zastosowaniach, faktyczna siła trzymania zależy od kilku kluczowych aspektów, uszeregowanych od najbardziej istotnych:

• Odstęp (pomiędzy magnesem a blachą), ponieważ nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) może spowodować redukcję udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy zanieczyszczeń).
• Kąt przyłożenia siły – maksymalny parametr uzyskujemy tylko przy ciągnięciu pod kątem 90°. Opór przy zsuwaniu magnesu po blasze jest zazwyczaj kilkukrotnie mniejsza (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość ścianki – cienki materiał nie pozwala na pełne wykorzystanie magnesu. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Materiał blachy – stal niskowęglowa daje najlepsze rezultaty. Domieszki stopowe obniżają właściwości magnetyczne i siłę trzymania.
• Gładkość podłoża – im równiejsza blacha, tym lepsze przyleganie i silniejsze trzymanie. Nierówności działają jak mikroszczeliny.
• Otoczenie termiczne – podgrzanie magnesu powoduje tymczasowy spadek siły. Należy pamiętać o maksymalną temperaturę pracy dla danego modelu.

* Siłę trzymania mierzy się na powierzchni blachy o grubości 20 mm, kiedy działała siła prostopadła, natomiast przy próbie przesunięcia magnesu nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Ponadto, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą redukuje udźwig.