SMZR 32x125 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Wady i zalety magnesów neodymowych NdFeB.

Magnesy neodymowe to nie tylko moc przyciągania, ale także inne istotne właściwości, w tym::

• Cechują się stabilnością – przez okres blisko 10 lat gubią nie więcej niż ~1% swojej pierwotnej siły (wg danych).
• Inne źródła magnetyzmu nie powodują ich utraty mocy – posiadają wysoki współczynnik koercji.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co podnosi ich walory wizualne.
• Wytwarzają skoncentrowane pole magnetyczne przy biegunach, co jest ich znakiem rozpoznawczym.
• Są przystosowane do pracy w ekstremalnym cieple – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od wymiarów).
• Opcja produkcji skomplikowanych kształtów sprawia, że są idealne do indywidualnych zastosowań.
• Występują wszędzie tam, gdzie liczy się precyzja: w automatyce, rezonansach oraz systemach IT.
• Idealny stosunek wielkości do siły – są małe, ale niezwykle mocne, co pozwala na ich montaż w ciasnych przestrzeniach.

Oto ograniczenia i wady, o których musisz wiedzieć:

• Należy uważać na wstrząsy – materiał jest kruchy i może odprysnąć. Ochrona w postaci obudowy to dobre rozwiązanie.
• Gorąco to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy serię [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Brak odporności na wodę skutkuje utlenianiem. Do zadań zewnętrznych sugerujemy wyłącznie magnesy w pełnej izolacji (plastik/guma).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Lepiej wybrać gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Ryzyko połknięcia – małe elementy są niebezpieczne dla najmłodszych. Połknięcie kilku sztuk grozi poważnymi obrażeniami. Dodatkowo mogą zakłócać badania (np. rezonans).
• Wysoki koszt zakupu w porównaniu do tańszych zamienników to ich minus, szczególnie przy dużych ilościach.

Maksymalna moc trzymania magnesu – co się na to składa?

Siła oderwania została określona dla najkorzystniejszych warunków, uwzględniającej:

• na bloku wykonanej ze stali miękkiej, doskonale skupiającej strumień magnetyczny
• o grubości nie mniejszej niż 10 mm
• charakteryzującej się brakiem chropowatości
• bez żadnej szczeliny pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły działającej pod kątem prostym (w osi magnesu)
• przy temperaturze ok. 20 stopni Celsjusza

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

W rzeczywistych zastosowaniach, rzeczywisty udźwig jest determinowana przez szeregu czynników, które przedstawiamy od najbardziej istotnych:

• Przerwa między magnesem a stalą – nawet ułamek milimetra odległości (spowodowany np. okleiną lub brudem) drastycznie redukuje efektywność magnesu, często o połowę przy zaledwie 0,5 mm.
• Wektor obciążenia – największą siłę osiągamy tylko przy prostopadłym odrywaniu. Siła potrzebna do przesunięcia magnesu po blasze jest z reguły wielokrotnie niższa (ok. 1/5 udźwigu).
• Grubość metalu – im cieńsza blacha, tym słabsze trzymanie. Część pola magnetycznego przenika na wylot, zamiast zamienić się w udźwig.
• Skład materiału – różne stopy przyciąga się identycznie. Dodatki stopowe osłabiają interakcję z magnesem.
• Stan powierzchni – szlifowane elementy zapewniają maksymalny styk, co zwiększa nasycenie pola. Nierówny metal osłabiają chwyt.
• Otoczenie termiczne – wzrost temperatury powoduje tymczasowy spadek indukcji. Należy pamiętać o limit termiczny dla danego modelu.

* Udźwig określano stosując gładkiej blachy o właściwej grubości (min. 20 mm), przy prostopadłym działaniu siły odrywającej, natomiast przy siłach działających równolegle nośność jest mniejsza nawet pięciokrotnie. Co więcej, nawet niewielka szczelina pomiędzy magnesem, a blachą obniża siłę trzymania.