SMZR 32x100 / N52 - separator magnetyczny z rączką

Zalety i wady magnesów neodymowych NdFeB.

Należy pamiętać, iż obok wysokiej mocy, magnesy te cechują się następującymi plusami:

• Ich parametry są stabilne w czasie; po 10 latach eksploatacji zmniejszenie udźwigu to znikome ~1%.
• Charakteryzują się niezwykłą odpornością na demagnetyzację, nawet w obecności innych silnych magnesów.
• Warstwa ochronna (np. niklowa) zapewnia im atrakcyjny wygląd, co ma znaczenie estetyczne.
• Oferują maksymalną indukcję magnetyczną w punkcie styku, co gwarantuje ogromną siłę.
• Mogą pracować w gorącym otoczeniu – wybrane modele znoszą temperaturę do 230°C (zależnie od proporcji).
• Elastyczność kształtowania – można je produkować w dowolnych formach, idealnych do konkretnego projektu.
• Stanowią kluczowy element w innowacjach, zasilając układy napędowe, urządzenia medyczne czy elektronikę użytkową.
• Dzięki kompaktowości, nie wymagają dużej przestrzeni, a jednocześnie gwarantują silne pole.

Warto znać też słabe strony magnesów neodymowych:

• Uwaga na uszkodzenia mechaniczne – bez odpowiedniej obudowy mogą pękać przy gwałtownym zwarciu.
• Wysoka temperatura to wróg neodymów – powyżej 80°C tracą właściwości. Do zadań specjalnych polecamy wersje odporne [AH], działającą stabilnie aż do 230°C.
• Wilgoć powoduje korozję w mokrym otoczeniu. Na zewnątrz zalecamy użycie magnesów wodoszczelnych (np. w gumie).
• Obróbka jest trudna – wykonanie gwintu w samym magnesie jest ryzykowne. Zalecamy gotowe uchwyty magnetyczne (magnes w obudowie).
• Produkt niebezpieczny po połknięciu. Bezwzględnie chronić przed dziećmi. Wewnątrz ciała magnesy mogą się połączyć, powodując poważne urazy.
• Nie należą do tanich – ich cena jest wyższa niż ferrytów, co należy uwzględnić przy kalkulacji produkcji.

Maksymalna siła przyciągania magnesu – od czego zależy?

Parametr siły jest wartością teoretyczną maksymalną zrealizowanego w warunkach wzorcowych:

• na podłożu wykonanej ze stali konstrukcyjnej, optymalnie przewodzącej strumień magnetyczny
• której wymiar poprzeczny to min. 10 mm
• charakteryzującej się gładkością
• bez żadnej warstwy izolującej pomiędzy magnesem a stalą
• dla siły przyłożonej pod kątem prostym (na odrywanie, nie zsuwanie)
• w temperaturze pokojowej

Wpływ czynników na nośność magnesu w praktyce

Warto wiedzieć, iż trzymanie magnesu będzie inne zależnie od poniższych elementów, zaczynając od najistotniejszych:

• Szczelina powietrzna (między magnesem a blachą), bowiem nawet mikroskopijna odległość (np. 0,5 mm) skutkuje zmniejszenie udźwigu nawet o 50% (dotyczy to także farby, korozji czy brudu).
• Kierunek siły – deklarowany udźwig dotyczy odrywania w pionie. Przy sile działającej równolegle, magnes wykazuje dużo słabiej (często ok. 20-30% siły nominalnej).
• Grubość podłoża – aby wykorzystać 100% mocy, stal musi być odpowiednio gruba. Cienka blacha limituje siłę przyciągania (magnes „przebija” ją na wylot).
• Typ metalu – nie każda stal reaguje tak samo. Dodatki stopowe pogarszają interakcję z magnesem.
• Wykończenie powierzchni – idealny styk uzyskamy tylko na gładkiej stali. Wszelkie rysy i nierówności tworzą poduszki powietrzne, osłabiając magnes.
• Ciepło – magnesy neodymowe posiadają ujemny współczynnik temperaturowy. W wyższych temperaturach tracą moc, a w niskich mogą być silniejsze (do pewnej granicy).

* Udźwig określano z wykorzystaniem gładkiej blachy o optymalnej grubości (min. 20 mm), przy siłach działających pionowo, natomiast przy siłach działających równolegle siła trzymania jest mniejsza nawet 5 razy. Ponadto, nawet minimalna przerwa pomiędzy magnesem, a blachą redukuje nośność.